Niedziela Dziękczynna w 150 -tą rocznicę urodzin bł. Ignacego Kłopotowskiego
Przeżywając
jubileusz 1050. Rocznicy Chrztu Polski należy zdać sobie sprawę z
doniosłości tego wydarzenia i jego znaczenia dla wszystkiego, co w
sferze wiary dokonało się na polskiej ziemi przez kolejne wieki.
Jednym z owoców aktu chrztu księcia Mieszka I jest rzesza świętych
i błogosławionych naszego narodu. W tym orszaku jest dwóch
błogosławionych, którzy przez sakrament chrztu zostali włączeni
do Kościoła świętego właśnie tu – w drohiczyńskiej katedrze.
Są to kapłani: Ignacy Kłopotowski i Władysław Maćkowiak. W tym
tygodniu przypada okrągła rocznica urodzin i chrztu pierwszego z
nich – od tych wydarzeń mija dokładnie 150 lat.
Błogosławiony
Ignacy Kłopotowski urodził się 19 lipca 1866 r. w Korzeniówce
Małej, należącej wówczas do parafii Drohiczyn. Trzy dni później
– 22 lipca – został ochrzczony w farze (obecnie katedrze)
drohiczyńskiej. Był jedynym synem Jana (urodzonego w parafii
Perlejewo) i Izabeli z d. Dobrowolskiej. Miał jedną siostrę
rodzoną oraz czworo rodzeństwa przyrodniego z pierwszego małżeństwa
matki. Jego bliskim krewnym był późniejszy wieloletni proboszcz i
dziekan z Węgrowa, ks. Kazimierz Czarkowski.
Dzieciństwo
spędził Ignacy w pobliskich Putkowicach Nagórnych, będących dziś
(tak jak i Korzeniówka) w parafii Miłkowice Maćki, a w tamtych
czasach należących do Drohiczyna. Kształcił się kolejno: w
Siedlcach (szkoła średnia), Lublinie (seminarium duchowne) oraz w
Petersburgu (studia w Akademii Duchownej). Z pierwszej szkoły
pozostała mu dozgonna przyjaźń z Węgrowianinem – Sługą Bożym
Adolfem Piotrem Szelążkiem. Święcenia kapłańskie otrzymał
Ignacy 5 lipca 1891 r. w katedrze lubelskiej z rąk biskupa
Franciszka Jaczewskiego (pochodzącego z par. Korytnica – dziś w
naszej diecezji). Jako kapłan przez 17 lat pracował w Lublinie,
m.in. jako wykładowca w seminarium duchownym i duszpasterz w różnych
świątyniach lubelskich – najdłużej w kościele podominikańskim,
którego był rektorem przez 10 lat. Ordynariusz lubelski podjął
starania, aby Kłopotowski został jego biskupem pomocniczym, jednak
nie dopuściły do tego władze carskie, widząc w gorliwości
kapłana zagrożenie dla swych planów rusyfikacyjnych. W 1908 r. ks.
Ignacy przeniósł się do Warszawy, gdzie miał większe możliwości
działania.
Przez
całe życie kapłańskie odznaczał się on szczególną
wrażliwością na biedę ludzką, stąd stał się organizatorem
wielu dzieł charytatywnych. Już jako rektor kościoła św.
Stanisława w Lublinie dał się poznać jako wielki opiekun ubogich.
Stworzył szereg instytucji dobroczynnych: Dom
Zarobkowy,
szkołę rzemieślniczą, Przytułek
św. Antoniego
dla upadłych moralnie kobiet, sierocińce oraz domy starców. O
środki na utrzymanie swoich dzieł starał się sam, pobudzając do
ofiarności zamożniejszych, jak też osobiście kwestował z wózkiem
po ulicach Lublina. Tę działalność kontynuował w Warszawie,
zwłaszcza na „bogatej w biedę” Pradze, gdzie od 1919 r. był
proboszczem parafii MB Loretańskiej (z siedzibą przy obecnej
katedrze warszawsko-praskiej). Organizował tu bezpłatne kuchnie,
kolonie i ochronki dla biednych dzieci, zakłady dla osób starszych
i opuszczonych. Nazywano go „ojcem i opiekunem sierot".
Bł.
Ignacy wychodził naprzeciw nie tylko ubóstwu materialnemu.
Doceniając duże znaczenie słowa pisanego w ewangelizacji, założył
drukarnię i rozpoczął wydawanie gazet i książek religijnych.
Początki tej pracy sięgają jeszcze pobytu w Lublinie, ale na dobre
rozwinął działalność wydawniczą w Warszawie, co mimo ukazu
tolerancyjnego z 1905 r., pod zaborem rosyjskim ciągle nie było
łatwe. Opracowane przez niego modlitewniki i broszury są dobrą
pomocą w pogłębianiu pobożności także obecnie, zaś niektóre z
założonych przez Kłopotowskiego czasopism ukazują się również
dzisiaj (maryjny „Różaniec” i „Anioł Stróż” dla
najmłodszych). Tak więc nie bez powodu bł. Ignacy nazywany jest
Apostołem
słowa drukowanego.
Dla
rozwoju i podtrzymania rozpoczętych dzieł w 1920 r. ks. Kłopotowski
powołał do istnienia nowe żeńskie zgromadzenie zakonne – Matki
Bożej Loretańskiej, do której miał szczególne nabożeństwo. Od
2003 r. Siostry Loretanki są obecne również w Drohiczynie i
posługują starszym kapłanom w Domu Księży Emerytów, pracują w
Muzeum Diecezjalnym (gdzie można zobaczyć oryginalny akt chrztu ks.
Ignacego) oraz prowadzą Księgarnię Loretańską, noszącą imię
ich Błogosławionego założyciela.
Jeśli
chodzi o rys duchowości, to całe życie księdza Ignacego skupiało
się wokół Eucharystii. Wiele godzin spędzał przed Najświętszym
Sakramentem. Pierwsza książeczka, którą wydał, nosi tytuł:
„Podręcznik do adoracji Najświętszego Sakramentu”. W jego
sercu szczególne miejsce zajmowała też miłość ku Matce
Najświętszej. Szczególnie był gorliwym apostołem modlitwy
różańcowej.
Bł.
Ignacy Kłopotowski zakończył pracowite życie na ziemi 7 września
1931 r. w Warszawie. Ale nie przestał działać, zgodnie z tym co
zapowiedział przed śmiercią: „Z nieba będę wam pomagał!”.
Potwierdził to uroczyście Kościół, gdy po długich staraniach i
modlitwach Syn
Ziemi Drohiczyńskiej
został wyniesiony na ołtarze 19 czerwca 2005 r. w Warszawie.
Sercem
wciąż żywej duchowości bł. Ignacego jest sanktuarium w Loretto
koło Łochowa, założone przez niego w 1928 r., gdzie rok po
śmierci Apostoła
miłosierdzia i prasy katolickiej
spoczęły jego doczesne szczątki. To miejsce czci Matki Bożej,
położone w sosnowym borze nad Liwcem, niedaleko od ujścia tej
rzeki do Bugu, z roku na rok przyciąga coraz większe rzesze
wiernych, spragnionych pokoju ducha. Na uroczystości odpustowe w II
niedzielę września przybywają rzesze pątników, liczące
kilkanaście tysięcy osób, w tym znaczna część w pieszych
pielgrzymkach z okolicznych parafii.
W
ten wyjątkowy Rok Jubileuszowy, w którym oprócz rozważania
Tajemnicy Bożego Miłosierdzia wspominamy okrągłe rocznice Chrztu
Polski i powstania diecezji drohiczyńskiej, wpisuje się jeszcze
jedna – 150 lat od przyjścia na świat i włączenia do Kościoła
naszego wielkiego Rodaka – bł. Ignacego Kłopotowskiego. Mając
świadomość, jak jesteśmy przez to wyróżnieni, w duchu
wdzięczności, przeżywanej dziś przez parafię drohiczyńską,
dziękujmy Bogu w Trójcy Jedynemu za dar jego osoby. Modląc się w
miejscu, gdzie wzrastała jego wiara – poznawajmy dziedzictwo,
które on nam pozostawił. Kto będzie mógł, niech to
dziękczynienie przedłuży i uda się w niedzielę 11 września na
uroczystości odpustowe do Loretto, którym będzie przewodniczył
nasz Ksiądz Biskup Tadeusz. A komu siły pozwolą może udać się w
wyjątkową, trzydniową pieszą pielgrzymkę z samego Drohiczyna –
od chrzcielnicy do loretańskiego grobu naszego Błogosławionego.
Wszyscy zaś wsłuchujmy się i rozważajmy słowa przez niego
wypowiedziane:„Świętość
jest dla każdego człowieka dostępna i stanowi jego prawdziwą
wielkość!”.
Boże, który tchnąłeś w serce
błogosławionego księdza Ignacego wielką miłość do Wcielonego
Słowa i Jego Dziewiczej Matki, wzbudzając w nim pragnienie
budowania Twojego królestwa, przez gorliwe naśladowanie miłości
Chrystusa wobec ludzi ubogich i odrzuconych, oraz uczyniłeś go
apostołem prasy i wydawnictw katolickich - wejrzyj na nasze pokorne
błagania i spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy z radością
oddawali całych siebie dziełu zbawienia świata.
Ojcze, nieskończenie dobry,
udziel mi za przemożną przyczyną błogosławionego księdza
Ignacego pomocy w sprawie, którą Ci z ufnością powierzam. Przez
Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Za zgodą Kurii Biskupiej
Warszawsko-Praskiej
z dnia 2 VI 2005 r., nr 684/K/2005
