W ostatniej dekadzie października przeżywaliśmy w Kościele tydzień misyjny. Jest to kolejna okazja do modlitwy i ofiary mającej na celu pomoc misjonarzom i ludziom ubogim w krajach misyjnych. Szczególnym polem do tej pomocy jest Afryka - kontynent ogromnych obszarów głodu, wojen i prymitywnych, niekiedy okrutnych tradycji. Nawet w krajach względnie spokojnych i o ustabilizowanych rządach, poziom życia ludności jest dla nas szokujący. Bo czy możemy sobie wyobrazić, jak można mieszkać w kilkanaście osób w glinianej lepiance, spać po prostu na klepisku razem z insektami, szczurami, mrówkami i innym robactwem? Jeść raz dziennie ciągle taką samą papkę bez smaku wyrobioną z mąki kukurydzianej. Oczywiście bez możliwości korzystania z prądu elektrycznego, bez bieżącej wody (czasem po wodę trzeba wędrować 2-3 km). Siostry - pielęgniarki pracujące w przychodniach mówią o braku elementarnej higieny.
W takich warunkach, wśród tych ludzi pracuje wielu misjonarzy. Są dla miejscowych ludzi nie tylko zwiastunami Ewangelii, nowej religii, opartej na miłości do Boga i szacunku dla człowieka.
My też możemy pomóc na miarę swoich możliwości, modlitwą i czynem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz