niedziela, 17 lipca 2016

Niedziela Dziękczynna w 150 -tą rocznicę urodzin bł. Ignacego Kłopotowskiego 


Przeżywając jubileusz 1050. Rocznicy Chrztu Polski należy zdać sobie sprawę z doniosłości tego wydarzenia i jego znaczenia dla wszystkiego, co w sferze wiary dokonało się na polskiej ziemi przez kolejne wieki. Jednym z owoców aktu chrztu księcia Mieszka I jest rzesza świętych i błogosławionych naszego narodu. W tym orszaku jest dwóch błogosławionych, którzy przez sakrament chrztu zostali włączeni do Kościoła świętego właśnie tu – w drohiczyńskiej katedrze. Są to kapłani: Ignacy Kłopotowski i Władysław Maćkowiak. W tym tygodniu przypada okrągła rocznica urodzin i chrztu pierwszego z nich – od tych wydarzeń mija dokładnie 150 lat.
Błogosławiony Ignacy Kłopotowski urodził się 19 lipca 1866 r. w Korzeniówce Małej, należącej wówczas do parafii Drohiczyn. Trzy dni później – 22 lipca – został ochrzczony w farze (obecnie katedrze) drohiczyńskiej. Był jedynym synem Jana (urodzonego w parafii Perlejewo) i Izabeli z d. Dobrowolskiej. Miał jedną siostrę rodzoną oraz czworo rodzeństwa przyrodniego z pierwszego małżeństwa matki. Jego bliskim krewnym był późniejszy wieloletni proboszcz i dziekan z Węgrowa, ks. Kazimierz Czarkowski.
Dzieciństwo spędził Ignacy w pobliskich Putkowicach Nagórnych, będących dziś (tak jak i Korzeniówka) w parafii Miłkowice Maćki, a w tamtych czasach należących do Drohiczyna. Kształcił się kolejno: w Siedlcach (szkoła średnia), Lublinie (seminarium duchowne) oraz w Petersburgu (studia w Akademii Duchownej). Z pierwszej szkoły pozostała mu dozgonna przyjaźń z Węgrowianinem – Sługą Bożym Adolfem Piotrem Szelążkiem. Święcenia kapłańskie otrzymał Ignacy 5 lipca 1891 r. w katedrze lubelskiej z rąk biskupa Franciszka Jaczewskiego (pochodzącego z par. Korytnica – dziś w naszej diecezji). Jako kapłan przez 17 lat pracował w Lublinie, m.in. jako wykładowca w seminarium duchownym i duszpasterz w różnych świątyniach lubelskich – najdłużej w kościele podominikańskim, którego był rektorem przez 10 lat. Ordynariusz lubelski podjął starania, aby Kłopotowski został jego biskupem pomocniczym, jednak nie dopuściły do tego władze carskie, widząc w gorliwości kapłana zagrożenie dla swych planów rusyfikacyjnych. W 1908 r. ks. Ignacy przeniósł się do Warszawy, gdzie miał większe możliwości działania.
Przez całe życie kapłańskie odznaczał się on szczególną wrażliwością na biedę ludzką, stąd stał się organizatorem wielu dzieł charytatywnych. Już jako rektor kościoła św. Stanisława w Lublinie dał się poznać jako wielki opiekun ubogich. Stworzył szereg instytucji dobroczynnych: Dom Zarobkowy, szkołę rzemieślniczą, Przytułek św. Antoniego dla upadłych moralnie kobiet, sierocińce oraz domy starców. O środki na utrzymanie swoich dzieł starał się sam, pobudzając do ofiarności zamożniejszych, jak też osobiście kwestował z wózkiem po ulicach Lublina. Tę działalność kontynuował w Warszawie, zwłaszcza na „bogatej w biedę” Pradze, gdzie od 1919 r. był proboszczem parafii MB Loretańskiej (z siedzibą przy obecnej katedrze warszawsko-praskiej). Organizował tu bezpłatne kuchnie, kolonie i ochronki dla biednych dzieci, zakłady dla osób starszych i opuszczonych. Nazywano go „ojcem i opiekunem sierot".
Bł. Ignacy wychodził naprzeciw nie tylko ubóstwu materialnemu. Doceniając duże znaczenie słowa pisanego w ewangelizacji, założył drukarnię i rozpoczął wydawanie gazet i książek religijnych. Początki tej pracy sięgają jeszcze pobytu w Lublinie, ale na dobre rozwinął działalność wydawniczą w Warszawie, co mimo ukazu tolerancyjnego z 1905 r., pod zaborem rosyjskim ciągle nie było łatwe. Opracowane przez niego modlitewniki i broszury są dobrą pomocą w pogłębianiu pobożności także obecnie, zaś niektóre z założonych przez Kłopotowskiego czasopism ukazują się również dzisiaj (maryjny „Różaniec” i „Anioł Stróż” dla najmłodszych). Tak więc nie bez powodu bł. Ignacy nazywany jest Apostołem słowa drukowanego.
Dla rozwoju i podtrzymania rozpoczętych dzieł w 1920 r. ks. Kłopotowski powołał do istnienia nowe żeńskie zgromadzenie zakonne – Matki Bożej Loretańskiej, do której miał szczególne nabożeństwo. Od 2003 r. Siostry Loretanki są obecne również w Drohiczynie i posługują starszym kapłanom w Domu Księży Emerytów, pracują w Muzeum Diecezjalnym (gdzie można zobaczyć oryginalny akt chrztu ks. Ignacego) oraz prowadzą Księgarnię Loretańską, noszącą imię ich Błogosławionego założyciela.
Jeśli chodzi o rys duchowości, to całe życie księdza Ignacego skupiało się wokół Eucharystii. Wiele godzin spędzał przed Najświętszym Sakramentem. Pierwsza książeczka, którą wydał, nosi tytuł: „Podręcznik do adoracji Najświętszego Sakramentu”. W jego sercu szczególne miejsce zajmowała też miłość ku Matce Najświętszej. Szczególnie był gorliwym apostołem modlitwy różańcowej.
Bł. Ignacy Kłopotowski zakończył pracowite życie na ziemi 7 września 1931 r. w Warszawie. Ale nie przestał działać, zgodnie z tym co zapowiedział przed śmiercią: „Z nieba będę wam pomagał!”. Potwierdził to uroczyście Kościół, gdy po długich staraniach i modlitwach Syn Ziemi Drohiczyńskiej został wyniesiony na ołtarze 19 czerwca 2005 r. w Warszawie.
Sercem wciąż żywej duchowości bł. Ignacego jest sanktuarium w Loretto koło Łochowa, założone przez niego w 1928 r., gdzie rok po śmierci Apostoła miłosierdzia i prasy katolickiej spoczęły jego doczesne szczątki. To miejsce czci Matki Bożej, położone w sosnowym borze nad Liwcem, niedaleko od ujścia tej rzeki do Bugu, z roku na rok przyciąga coraz większe rzesze wiernych, spragnionych pokoju ducha. Na uroczystości odpustowe w II niedzielę września przybywają rzesze pątników, liczące kilkanaście tysięcy osób, w tym znaczna część w pieszych pielgrzymkach z okolicznych parafii.
W ten wyjątkowy Rok Jubileuszowy, w którym oprócz rozważania Tajemnicy Bożego Miłosierdzia wspominamy okrągłe rocznice Chrztu Polski i powstania diecezji drohiczyńskiej, wpisuje się jeszcze jedna – 150 lat od przyjścia na świat i włączenia do Kościoła naszego wielkiego Rodaka – bł. Ignacego Kłopotowskiego. Mając świadomość, jak jesteśmy przez to wyróżnieni, w duchu wdzięczności, przeżywanej dziś przez parafię drohiczyńską, dziękujmy Bogu w Trójcy Jedynemu za dar jego osoby. Modląc się w miejscu, gdzie wzrastała jego wiara – poznawajmy dziedzictwo, które on nam pozostawił. Kto będzie mógł, niech to dziękczynienie przedłuży i uda się w niedzielę 11 września na uroczystości odpustowe do Loretto, którym będzie przewodniczył nasz Ksiądz Biskup Tadeusz. A komu siły pozwolą może udać się w wyjątkową, trzydniową pieszą pielgrzymkę z samego Drohiczyna – od chrzcielnicy do loretańskiego grobu naszego Błogosławionego. Wszyscy zaś wsłuchujmy się i rozważajmy słowa przez niego wypowiedziane:Świętość jest dla każdego człowieka dostępna i stanowi jego prawdziwą wielkość!”.
 

Boże, który tchnąłeś w serce błogosławionego księdza Ignacego wielką miłość do Wcielonego Słowa i Jego Dziewiczej Matki, wzbudzając w nim pragnienie budowania Twojego królestwa, przez gorliwe naśladowanie miłości Chrystusa wobec ludzi ubogich i odrzuconych, oraz uczyniłeś go apostołem prasy i wydawnictw katolickich - wejrzyj na nasze pokorne błagania i spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy z radością oddawali całych siebie dziełu zbawienia świata.
Ojcze, nieskończenie dobry, udziel mi za przemożną przyczyną błogosławionego księdza Ignacego pomocy w sprawie, którą Ci z ufnością powierzam. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Za zgodą Kurii Biskupiej Warszawsko-Praskiej
z dnia 2 VI 2005 r., nr 684/K/2005

1 komentarz:

Podziemia katerdy

Podziemia katerdy
Zapraszamy do odwiedzenia podziemi naszej katerdy. Podziemia powinny być otwarte codziennie, jeśli jednak drzwi są zamknięte proszę dzwonić na plebanię