blog parafii Katerdalnej w Drohiczynie

Witaj Chciałbym dzielić się tym co takiego dzieje się, lub w przyszłości będzie się działo w naszej parafii i serdecznie cię zapraszam do współtworzenia tego co widzisz. Jeśli więc chcesz czymś się podzielić, podać dobry pomysł do parafii to zapraszam na spotkanie.

środa, 16 października 2013

Dobra kościelne w Drohiczynie na przestrzeni wieków

Warto przeczytać:

http://www.drohiczynska.pl/documents/news/Dobra_koscielne_w_Drohiczynie_a_wspolczesne_prawa_wlasnosci.pdf

o środa, października 16, 2013 Autor: Drohiczyn

Wyślij pocztą e-mail Wrzuć na bloga Udostępnij w X Udostępnij w usłudze Facebook Udostępnij w serwisie Pinterest

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Nowszy post Starszy post Strona główna

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Podziemia katerdy

Zapraszamy do odwiedzenia podziemi naszej katerdy. Podziemia powinny być otwarte codziennie, jeśli jednak drzwi są zamknięte proszę dzwonić na plebanię

Witamy na blogu parafii katerdalnej

Porządek Mszy św.: Kościół parafialny(katedra): - niedziele i święta: 10.00; 12.00, 18.00 -dni powszednie (kościół pofranciszkański) - godz. 7.00 i (katedra) - godz. 18.00 - święta niebędące dniami wolnymi od pracy: 10.00, 18.00 Kościół pofranciszkański - niedziele i święta: 8.30 Kościół Panien Benedyktynek - niedziele i święta: 8.00 Kaplica w Bujakach - niedziele i święta: 11.00. Kaplica w Chutkowicach - niedziele i święta: 8.00 Kaplica w Minczewie - niedziele i święta: 9.00 (wakacje: ...) Zapraszamy także do odwiedzenia naszych katerdalnych podziemi

Księża pracujący w Parafii

Drohiczyn: Drohiczyn, Podlaskie, Poland; Adres: ul. Kościelna 10 A 17-312 Drohiczyn ks. Proboszcz: mgr. Niemyjski Wiesław, wyśw. 1996 r Dziekan Dekanatu Drohiczyńskiego ks. Wikary: mgr lic. Krzysztof Rzepczyński wyśw. 2006 r ks. dr Rafał Pokrywiński, wyśw. 2006

Wyświetl mój pełny profil

Ci juz było, będzie lub jest:

► 2021 (12)
- ► marca (2)
- ► lutego (6)
- ► stycznia (4)

► 2020 (72)
- ► grudnia (5)
- ► listopada (4)
- ► października (6)
- ► września (6)
- ► sierpnia (10)
- ► lipca (4)
- ► czerwca (7)
- ► maja (4)
- ► kwietnia (6)
- ► marca (10)
- ► lutego (2)
- ► stycznia (8)

► 2019 (104)
- ► grudnia (9)
- ► listopada (8)
- ► października (6)
- ► września (9)
- ► sierpnia (6)
- ► lipca (10)
- ► czerwca (7)
- ► maja (10)
- ► kwietnia (12)
- ► marca (9)
- ► lutego (8)
- ► stycznia (10)

► 2018 (104)
- ► grudnia (10)
- ► listopada (10)
- ► października (9)
- ► września (10)
- ► sierpnia (7)
- ► lipca (9)
- ► czerwca (10)
- ► maja (15)
- ► kwietnia (5)
- ► marca (9)
- ► lutego (4)
- ► stycznia (6)

► 2017 (116)
- ► grudnia (7)
- ► listopada (4)
- ► października (6)
- ► września (8)
- ► sierpnia (6)
- ► lipca (10)
- ► czerwca (12)
- ► maja (14)
- ► kwietnia (20)
- ► marca (10)
- ► lutego (8)
- ► stycznia (11)

► 2016 (158)
- ► grudnia (18)
- ► listopada (8)
- ► października (18)
- ► września (6)
- ► sierpnia (8)
- ► lipca (16)
- ► czerwca (13)
- ► maja (11)
- ► kwietnia (11)
- ► marca (21)
- ► lutego (13)
- ► stycznia (15)

► 2015 (139)
- ► grudnia (9)
- ► listopada (8)
- ► października (11)
- ► września (11)
- ► sierpnia (10)
- ► lipca (7)
- ► czerwca (14)
- ► maja (13)
- ► kwietnia (18)
- ► marca (15)
- ► lutego (12)
- ► stycznia (11)

► 2014 (160)
- ► grudnia (12)
- ► listopada (11)
- ► października (17)
- ► września (17)
- ► sierpnia (16)
- ► lipca (4)
- ► czerwca (12)
- ► maja (10)
- ► kwietnia (19)
- ► marca (15)
- ► lutego (11)
- ► stycznia (16)

▼ 2013 (226)
- ► grudnia (16)
- ► listopada (18)
- ▼ października (24)
- ► września (16)
- ► sierpnia (5)
- ► lipca (16)
- ► czerwca (18)
- ► maja (19)
- ► kwietnia (22)
- ► marca (21)
- ► lutego (24)
- ► stycznia (27)

► 2012 (85)
- ► grudnia (23)
- ► listopada (22)
- ► października (20)
- ► września (16)
- ► sierpnia (4)

Kto dołączył do nas:

Strony

Strona główna

Rys historyczny: Kościół Trójcy Przenajświętszej (Katedra) i klasztor pojezuicki Świątynia rzymskokatolicka mogła istnieć w Drohiczynie już w II połowie XIII w., ponieważ Konrad I (ok. 1187-1247), książę mazowiecki i krakowski (1229-1230; 1241-1243), aktem z dnia 8 marca 1237 roku osadził na zamku rycerski Zakon Braci Dobrzyńskich (1237-1238). Przypuszczalnie wówczas zbudowali oni pierwszy kościół, który w 1241 roku został zniszczony w czasie najazdu Daniela Romanowicza (ok. 1201-1264), księcia halicko-włodzimierskiego (1239-1264) na Polskę i Węgry. W 1247 roku książę nawiązał kontakty z papieżem Innocentym IV (1243-1254), który obiecywał wziąć w protekcję księstwo Daniela i jego brata Wasylka (ok. 1203 - ok. 1269), księcia włodzimierskiego (1230-1269). Zdaniem niektórych w tymże roku książę Daniel złożył wyznanie wiary, z okazji ślubu swego syna Lwa (ok. 1225-ok. 1299) z Konstancją (ok. 1234-po 1288) - przyszłą błogosławioną - i wkrótce ufundował w Drohiczynie kościół pw. Przeczystej Bogarodzicy. W tej właśnie świątyni w 1253 roku otrzymał on koronę króla Rusi, którą przywiózł mu z Rzymu legat papieski - opat messeński abp Opizon. Akt koronacji był jednocześnie kościelną unią, wyprzedzającą o wiele lat późniejszą unię florencką (1439), czy też brzeską (1596). Według tradycji, w 1386 roku Władysław Jagiełło, wielki książę litewski (ok. 1362-1434) i król Polski (1386-1434), po swoim chrzcie ufundował w Drohiczynie na górze zwanej Poświętne kościół parafialny pw. Trójcy Przenajświętszej. Jego uposażeniem była między innymi wieś Ruda w Ziemi Drohickiej. Kolatorami tegoż kościoła stali się w przyszłości kolejni władcy: książęta litewscy i królowie polscy (do 1664 r.). W 1409 r. papież Aleksander V (1409-1410), na prośbę Witolda Aleksandra (ok. 1348-1430), wielkiego księcia litewskiego (1392-1430), włączył Drohiczyn i większą część Podlasia do diecezji włodzimierskiej z siedzibą we Włodzimierzu Wołyńskim (wcześniej należały do diecezji płockiej). W 1425 r. siedzibę diecezji przeniesiono z Włodzimierza do Łucka. Drohiczyn znajdował się w obrębie diecezji łuckiej aż do trzeciego rozbioru (1795). W 1429 roku książę Witold Aleksander nadał wójtostwo Stanisławowi Dziadkowi (zm. przed 1456). W latach 1419-1451 plebanem drohickim był ks. Dobiesław z Głuchowa (ziemia płocka). Kolejnymi byli: ks. Wawrzyniec (1458-1470), ks. Andrzej (1471), ks. Wawrzyniec (1573-1480), ks. Paweł (1481-1484) i ks. Jan (1486-1494). Dnia 23 listopada 1492 roku Aleksander Jagiellończyk (1461-1506), wielki książę litewski (1492-1501), nadał plebanowi drohickiemu ks. Janowi de Iwieniec sześć tzw. rączek miodu ze swej daniny. Tenże książę, wydając w 1498 roku przywilej na prawo miejskie magdeburskie, stwierdził istnienie dwóch jednostek administracyjnych: Drohiczyna Lackiego i Drohiczyna Ruskiego (po lewej stronie Bugu). Kolejnym kolatorem drohiczyńskiego kościoła był król Zygmunt I Stary (1506-1548). Wobec zaginięcia starego aktu fundacyjnego wystawił on w Mielniku 2 kwietnia 1509 roku, czyli w drugi dzień po niedzieli "Judicavit" nowy dokument, w którym potwierdził dawniejsze nadania farze drohickiej, na które składały się: wieś Ruda Plebańska z młynem, łąki w mieście, połów ryb na rzece Tocznej (dawniej: Kamianka) oraz dziesięcina z 35 okolicznych wsi szlacheckich i królewskich. Wspomniany król Zygmunt w dniu 29 maja 1523 roku nadał Drohiczyn Piotrowi Kiszce (zm. 1534), staroście drohickiemu (1522-1532) i wojewodzie połockiemu (1519-1532). Tenże król w 1535 r. zwolnił mieszczan drohickich z płacenia danin przez sześć lat z racji wielkiego pożaru, który strawił kościoły i wiele domów. W 1555 roku został zbudowany kolejny, tym razem murowany kościół drohiczyński. Od 1604 roku Drohiczyn stał się siedzibą dekanatu. W czasie "potopu szwedzkiego" kościół parafialny został zburzony 3 maja 1657 r. przez wojska Jerzego II Rakoczego (1621-1660), księcia siedmiogrodzkiego (1648-1658). Przypuszczalnie ówczesny proboszcz drohicki (1654-1661) ks. Paweł Jędrzej Petrykowski/Potrykowski (zm. 1667), kanonik łucki i archidiakon pułtuski, wzniósł wkrótce tymczasowy kościół, w którym odbywały się między innymi sejmiki podlaskie (1676). W 1618 roku ks. bp Stanisław Udrzycki (zm. 1621), biskup tytularny Argivensis (04.12.1617) i sufragan łucki (1617-1621), dokonał rekoncyliacji kościoła parafialnego, ponieważ wcześniej został krwią splamiony. Na zaproszenie wspomnianego ks. kan. Pawła Jędrzeja Petrykowskiego w dniu 21 sierpnia 1654 r. przybyli z Pułtuska dwaj jezuici: o. Jan Sawicki h. Cholewa (ok. 1615-1657), przeor drohicki (1654-1657) i o. Daniel Jankowski (1618-1698), którzy spotkali się z dużą życzliwością podlaskiego duchowieństwa. W tym okresie hojnymi dobrodziejami jezuickiego klasztoru w Drohiczynie okazali się: ks. Jan Zaleski, proboszcz kossowsko - sterdyński, który 5 lutego 1655 r. zapisał znaczne sumy, a także ks. Wawrzyniec Czarnocki, proboszcz boćkowski. W sierpniu tegoż roku miasto doznało wielu szkód wyrządzonych przez wojska feldmarszałka Magnusa Gabriela de La Gardie (1622-1686), kanclerza Szwecji (1660-1686), zdążającego na podbój Litwy. Po zniszczeniu Drohiczyna w 1657 roku ks. Jan Stefan Wydżga (1610-1685), biskup łucki (1655-1659) przekazał tymczasowo parafię Towarzystwu Jezusowemu. Król Jan II Kazimierz Waza (1648-1668) w dniu 2 marca 1659 r. wydał przywilej na przekazanie zakonowi jezuitów beneficjum parafialnego. Uroczysta instalacja pierwszego proboszcza jezuickiego miała miejsce 10 grudnia 1661 roku. W tym samym roku rozpoczęła swoją działalność szkółka parafialna. Dnia 1 czerwca 1664 r. król zrzekł się praw kolatorskich na rzecz superiora jezuitów (1657-1665) o. Bielińskiego (zm. 18.04.1665). Zakonnicy zbudowali najpierw drewniany klasztor, który po zniszczeniu na początku maja 1657 roku został wkrótce odbudowany, a następnie ponownie spalony w 1660 roku. W roku następnym jezuici odbudowali spaloną rezydencję. W 1668 roku papież Klemens IX (1667-1669) zatwierdził fundację kolegium ojców jezuitów przy kościele Trójcy Świętej. Murowany klasztor (obecna siedziba Wyższego Seminarium Duchownego) był wznoszony etapami w latach 1729-1744, częściowo według projektu jezuickiego budowniczego o. Jakuba Ruoffa/Rouffa (1685-1750), który przebywał tutaj w latach 1729-1732. Kolejnymi wielkimi dziełami jezuitów były: istniejący do dzisiaj kościół pw. Trójcy Przenajświętszej (1696-1709), konwikt dla ubogiej szlachty (1699) oraz gmach kolegium (1747), wzniesiony staraniem o. Szczepana Sinezjusza Kuczyńskiego (1704-1773), superiora i rektora drohiczyńskiej szkoły (1744-1752; 1753-1764). Budowę kościoła i konwiktu dla ubogiej szlachty zainicjował o. Aleksander Żardecki/Zardecki (1653-1714), gwardian klasztoru drohickiego (1695-1699) i rektor konwiktu "Zardecianus"dla ubogiej szlachty (1712-1714), dziedzic dóbr Przedzielsk (po ojcu Mikołaju Władysławie, zm. 1690), który na ten cel zapisał spadek rodzinny. Wśród wielu dobroczyńców kościoła, klasztoru i pozostałych budowli znaleźli się: Wojciech Emeryk Mleczko (1625-1673), starosta mielnicki i wojewoda podlaski (1665-1673), Tomasz Olędzki (zm. 17.12.1678), chorąży drohicki (1636-1650) i kasztelan zakroczymski (1650-1678), Marek hr. Butler (zm. 1690), podkomorzy drohicki (1676-1679), Maciej Krassowski, stolnik podlaski (14. 04. 1666), podkomorzy mielnicki (1678-1688), Kazimierz Władysław Krasnodębski (ok. 1665-1731), sędzia ziemski drohicki (1713-1731), Stefan /Szczęsny/ Zawisza (zm. 1722), łowczy bielski (1699-1722), Franciszek Maksymilian Ossoliński (1676-1756), podskarbi wielki koronny (1713-1735), Wiktoryn Kuczyński (1668-1737), podkomorzy drohicki (1713-1730), Helena Chabrzyńska/Hobrzyńska (zm. po 24.03.1661), rejentowa drohicka, Jadwiga z Sarnackich Minczewska (zm. 23.02.1661), żona Pawła komornika ziemskiego drohickiego (zm. 1657). Konsekracji nowej świątyni, która odbyła się w pierwszą niedzielę po Trzech Królach - 10 stycznia 1723 r., dokonał ks. Stefan Bogusław Rupniewski (1671-1731), biskup łucki (1721-1731). W 1661 roku jezuici zorganizowali szkółkę parafialną, która w 1747 r. uzyskała rangę kolegium (Collegium Nobilium). Na naukę przybywała tutaj młodzież szlachecka z całego Podlasia i wschodniego Mazowsza. Dnia 21 lipca 1773 r. papież Klemens XIV (1768-1774) skasował zakon jezuitów. Ostatnim rektorem kolegium w Drohiczynie (1770-1773) był ks. Jan Stankiewicz (1711-1791), który po kasacie zakonu pracował tutaj jako proboszcz jezuickim (178101791). Dnia 14 września 1774 r. Komisja Edukacji Narodowej przekazała kolegium pojezuickie księżom pijarom. Rok później Sejm Rzeczypospolitej przyjął uchwałę o przekazaniu pijarom parafii drohickiej i całego beneficjum. Ale to postanowienie zostało wykonane dopiero po 2 października 1791 roku. W ramach represji popowstaniowych w 1832 roku władze zamknęły szkołę i nowicjat, a w 1845 roku skasowały klasztor księży pijarów. Parafię, kościół i klasztor przekazano duchowieństwu diecezjalnemu, a gmach kolegium przeszedł pod zarząd świecki. Pierwszym proboszczem diecezjalnym został w dniu 15 sierpnia 1845 roku ks. Stanisław Roszkowski (1845-1850). Od 1808 do 1842 r. Drohiczyn miał rangę miasta powiatowego, a po 1842 r. został zaliczony do klasy miast nadetatowych, tracąc ostatecznie z dniem 1 stycznia 1863 r. status miasta. Kolejną represją było skasowanie w 1883 r. szkoły pijarskiej. Klasztor wymagał pilnego remontu, dlatego też w 1885 roku ks. Roman Jaworski (prob. 1885-1887) rozebrał jedno skrzydło, ponieważ było najbardziej zniszczone (odbudowane w latach 1993-1995). Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej, jako jedyny w Drohiczynie, nie został zamknięty i zdewastowany w czasie zaboru rosyjskiego. Dopiero okupacja sowiecka w latach 1939-1941 doprowadziła do całkowitej dewastacji wnętrza świątyni. Porąbano doszczętnie barokowe ołtarze, a wewnątrz świątyni urządzono stajnię. Ówczesny proboszcz (1937-1946) ks. Edward Juniewicz (1894-1989) zdołał ocalić jedynie osiem spośród 38 obrazów oraz dwie spośród 153 rzeźb, wszystkie kielichy i niektóre ornaty. W latach 1941-1944 kolejni okupanci - Niemcy - urządzili tutaj strzelnicę. Po wojnie proboszczowie i parafianie drohiczyńscy włożyli wiele wysiłku, aby kościół przywrócić do dawnej świetności. W podziemiach katedry, gdzie dawniej chowano wojewodów i kasztelanów podlaskich, obecnie spoczywają: ks. Kazimierz Bukraba (1885-1946), biskup piński (1932-1946), ks. kan. Jan Wasilewski (1885-1948), wikariusz generalny diecezji pińskiej (1945-1946) i ks. Władysław Jędruszuk (1918-1994), pierwszy biskup drohiczyński (1991-1994). W dawnych gmachach pojezuickich, od 1950 r. mają swą siedzibę: Kuria Diecezjalna (od 1950) oraz Wyższe Seminarium Duchowne (od 1957). Dnia 5 czerwca 1991 r. papież Jan Paweł II, powołując do istnienia Diecezję Drohiczyńską podniósł kościół Trójcy Przenajświętszej do rangi katedry. Największym wydarzeniem w jej dziejach było nawiedzenie tej świątyni przez naszego Rodaka Jana Pawła II w dniu 10 czerwca 1999 r. Po Nabożeństwie Ekumenicznym odprawionym na błoniach Drohiczyna, w ramach Pielgrzymki Apostolskiej do Ojczyzny, Ojciec Święty modlił się przy grobie śp. ks. Władysława Jędruszuka, pierwszego biskupa drohiczyńskiego. Od 2002 roku trwa remont generalny katedry drohiczyńskiej. Obok katedry stoi murowana dzwonnica zbudowana w 1885 roku przez ówczesnego proboszcza ks. Romana Jaworskiego (1885-1887), z cegły pochodzącej z rozebranego skrzydła klasztoru pojezuickiego. W pobliżu znajduje się nowa plebania wzniesiona (w stanie surowym) w latach 1985-1990, staraniem ks. Benedykta Karpińskiego, proboszcza drohiczyńskiego (1975-1988) i jego następcy ks. kan. Mariana Świerszczyńskiego (prob. 1988-1997).

Kopiowanie DOZWOLONE :). Motyw Znak wodny. Obsługiwane przez usługę Blogger.